Hoe goede plannen écht tot leven komen in de zorg
Tijdens onze leiderschapstrajecten horen we het vaak: teamleiders in de zorg zitten overvol. Niet alleen met hun eigenlijke verantwoordelijkheden, maar vooral met het oplossen van acute problemen. Ziekmeldingen, krappe roosters, ad-hoc beslissingen, de dagelijkse hectiek regeert. Tegelijkertijd bestaan er ambitieuze beleidsplannen, opgesteld op organisatieniveau of binnen teams, vol krachtige woorden over verbinding, leiderschap en samenwerking. Maar tussen visie en praktijk gaapt vaak een kloof.
De plannen zijn het probleem niet. Ze zijn meestal goed doordacht, gedragen door betrokkenen en gericht op betekenisvolle doelen zoals integrale samenwerking en een gedeelde koers. En toch stranden ze vaak: in losse projectjes, initiatieven zonder echte slagkracht, of rapporten die niet landen in het dagelijkse werk.
Wat belemmert de beweging?
De plannen zijn het probleem niet. Ze zijn meestal goed doordacht, gedragen door betrokkenen en gericht op betekenisvolle doelen zoals integrale samenwerking en een gedeelde koers. En toch stranden ze vaak: in losse projectjes, initiatieven zonder echte slagkracht, of rapporten die niet landen in het dagelijkse werk.
Durven versimpelen
Echte verandering ontstaat wanneer organisaties de neiging loslaten om nóg meer plannen te maken, en in plaats daarvan teruggaan naar de essentie. De vraag wordt dan: Wat is hier nu echt nodig? en Wat werkt al in de praktijk dat we kunnen versterken?
Organisaties die cyclisch werken, verantwoordelijkheid delen en leren door te doen, met oog voor zowel structuur als menselijkheid, boeken vaak meer vooruitgang. Het gaat niet om méér papierwerk, maar om meer verbinding tussen bestaande afspraken en het dagelijkse werk.
Een concreet voorbeeld is de OntWikkelWijze voor ToekomstKracht, ontwikkeld binnen het gedachtengoed van InVerbindingZijn. Deze werkwijze verbindt strategie, praktijk en samenwerking tot één geheel, waardoor helderheid ontstaat over wie wat doet en waarom. Tegelijk ontstaat er ruimte voor dialoog, eigenaarschap en vernieuwende samenwerking.
Van visie naar werkvloer en weer terug
De kracht zit vaak in het kleine: een strategisch doel dat terugkomt in het teamoverleg, een medewerker die een idee mag uitwerken, of een leidinggevende die niet alleen stuurt maar ook ondersteunt. Structuur én ruimte, duidelijkheid én vertrouwen. Een cultuur waarin leren belangrijker is dan perfect zijn.
Tot slot
Brandjes zullen blijven, zeker in een sector die draait om mensen en voortdurend in beweging is. Maar we kunnen wél anders leren kijken naar hoe we organiseren en leidinggeven. Door de verbinding te maken tussen plannen en praktijk, tussen denken en doen, en tussen rollen en relaties, bouwen we aan duurzame verandering.
Minder blussen. Meer bouwen.
